?#LEKSYKON MECHANIKI 2 WORKER PLACEMENT?
Czas na drugi odcinek Leksykonu. Dziś o mechanice, o której myślimy chyba jako pierwszej, gdy ktoś powie „gra euro”. Oto worker placement.
Najogólniej rzecz ujmując jest to mechanika polegająca na wyborze akcji, poprzez ustawienie na polu odpowiadającemu tejże akcji, swojego znacznika. Znaczniki te zwykle symbolizują jakichś pracowników (farmerów, naukowców, gońców, magów, kogokolwiek) stąd nazwa „worker placement”, czyli ustawianie pracowników. Każdy gracz ma limit pracowników, których może użyć w danej turze.
Wchodząc w szczegóły, każda akcja wybierana przez graczy w ten sposób, ma limit miejsc na pracowników. Standardowo, do jednej akcji można przypisać jednego pracownika. Stąd w mechanikach worker placement mamy blokowanie sobie nawzajem pól i sytuację „kto pierwszy, ten lepszy”, ponieważ akcja staje się dostępna dopiero w kolejnej rundzie.
Niekiedy w grze są pola, na których można położyć więcej niż jednego pracownika, czasem nawet nie ma limitu co do liczby pracowników (zarówno liczby wyłożonej przez jednego gracza, jak i tego ilu graczy położy swoje meeple na danym polu). Czasem dołożenie dodatkowych robotników jest darmowe, czasem obarczone kosztem (w zasobach, lub po prostu trzeba położyć więcej pracowników niż ma przeciwnik).
Mechanika worker placement pozwala na umieszczenie sporo ciekawych rzeczy w grze. Może pojawić się kilka rodzajów pracowników i pola będą wymagać ustawienia na nich konkretnego rodzaju workera. Z drugiej strony, to samo pole, może dać inną akcję w zależności od rodzaju postawionego tam pracownika. Pola na których ustawiamy pracowników, mogą być dostępne na wspólnej planszy, gdzie będziemy sobie blokować możliwość wyboru, ale też na planszach graczy, gdzie każdy ma swoje niezagrożone „poletko” do działań. Czasem będzie można wysłać pracownika na planszę innego gracza, opłacając dodatkowy koszt. Możliwości jest sporo.
Mechanika worker placement nie jest jednak tak stara jak może się wydawać. Pierwszą grą, w której użyto tej mechaniki jest Keydome Richarda Breeze z 1998 roku.
Znane gry z mechaniką worker placement:
1. Lords of Waterdeep – gracze wysyłają swoich pracowników na planszę miasta Waterdeep. Zbierają zasoby, budują budynki (będące nowymi polami do umieszczania pracowników), zbierają zadania. Wszystko, aby zdobyć jak najwięcej punktów zwycięstwa. Każde pole może przyjąć tylko jednego pracownika.
2. Epoka Kamienia – gracze rozwijają swoje plemię z epoki kamiennej. Wysyłają pracowników (członków plemienia) na pola, aby zbierać surowce, pozyskiwać nowych członków plemienia, zdobywać żywność, narzędzia, budować chaty. W grze są pola przyjmujące tylko jednego pracownika, takie, które wymagają dwóch pracowników, pola przyjmujące większą liczbę pracowników od różnych graczy, a także pole nielimitowane.
3. Anachrony – gracze wysyłają swoich pracowników na pola by zdobyć zasoby, budować budynki (będące nowymi polami do umieszczania pracowników), podróżować w czasie. Wszystko po to, aby zdobyć jak najwięcej punktów zwycięstwa. W grze jest kilku różnych pracowników, którzy w różny sposób działają na różnych polach. Do tego pracowników można wysyłać na planszę główną i na planszetki graczy.
4. The Godfather: Imperium Corleone – gracze mają do dyspozycji dwa różne rodzaje pracowników. Na planszy są pola, na które wysyła się konkretny rodzaj pracownika. Każdy rodzaj pracownika, ma inne działanie. W grze oprócz wykonywania akcji poprzez ustawianie pracowników, należy też zwracać uwagę na aspekt kontroli obszarów. Mamy tu również możliwość odblokowywania pól zajętych przez innych graczy, poprzez usuwanie z planszy ich pracowników na daną turę.
Autor: Gambit TV
Ilustracje: BGG